Γυναικείοι αγροτουριστικοί συνεταιρισμοί και Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία: μελέτη περιπτώσεων των γυναικείων αγροτουριστικών συνεταιρισμών της Κεντρικής Εύβοιας.
Οι συνεταιρισμοί αποτελούν συλλογικά δομημένα εγχειρήματα του εναλλακτικού χώρου της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας (ΚΑΟ) που η φιλοσοφία τους αντανακλά τις ηθικές αξίες της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και της αμοιβαιότητας. Στην Ελλάδα έχουν ισχυρή παρουσία, ως άτυπες μορφές αρχικά, ως τυπικές από τις αρχές του αιώνα. Μια ιδιαίτερη μορφή συνεταιρισμών αποτελούν οι γυναικείοι συνεταιρισμοί που πρωτοεμφανίζονται στον αγροτικό χώρο από τα μέσα στης δεκαετίας του 1980. Οι γυναίκες της υπαίθρου μέσα από τις συνεταιριστικές πρωτοβουλίες που ανέπτυξαν καθιέρωσαν την παρουσία τους στον τομέα της γυναικείας επιχειρηματικότητας. Στην τριαντάχρονη πορεία τους, ορισμένοι κατάφεραν να επιβιώσουν μέχρι τις μέρες μας, άλλοι όμως οδηγήθηκαν στην αδράνεια και την παύση λειτουργίας.
Το κεντρικό ερευνητικό ερώτημα που θέτει η παρούσα εργασία είναι οι παράγοντες που οδηγούν στην επιτυχία ή την αποτυχία του εγχειρήματος. Στην παρούσα εργασία μελετώνται οι γυναικείοι αγροτουριστικοί και οικοτεχνικοί συνεταιρισμοί στην περιοχή της Κεντρικής Εύβοιας. Επιλέχθηκαν τρεις συνεταιρισμοί εκ των οποίων οι δύο λειτουργούν ενώ ο τρίτος έχει παύσει να λειτουργεί. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν με την εφαρμογή ποιοτικής έρευνας και την αξιοποίηση του μεθοδολογικού εργαλείου των ημιδομημένων συνεντεύξεων σε βάθος με τις προέδρους και τα μέλη των συνεταιρισμών.
Τα ερευνητικά αποτελέσματα έδειξαν ότι η σφαιρική, συνεχής και πολύπλευρη ενημέρωση, η παρακολούθηση των οικονομικών και κοινωνικών αλλαγών σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, η προσαρμοστικότητα στις νέες συνθήκες, οι διαπροσωπικές σχέσεις, η οργανωτική και διοικητική λειτουργία καθορίζουν την πορεία και τη βιωσιμότητα των συνεταιριστικών οργανώσεων.
