Ο κοινοβουλευτικός λόγος περί Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας (ΚΑΟ) στην Ελλάδα την περίοδο της κρίσης (Ν.4430/2016)
Η Ελλάδα, πλήρες και ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και μέλος της Ευρωζώνης, ήταν από τις χώρες που επλήγησαν περισσότερο από την παγκόσμια και ευρωπαϊκή ύφεση, που επέφερε η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008. Σε αυτό το αβέβαιο περιβάλλον, ο ευρωπαϊκός και κατ’ επέκταση και ο ελληνικός λόγος μπολιάστηκαν με το σημαίνον της “κοινωνικής οικονομίας”, η οποία κλήθηκε να αντιμετωπίσει τις εξαρθρωτικές επιπτώσεις της κρίσης.
Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι να περιγράψει και αναλύσει τον ελληνικό κοινοβουλευτικό/θεσμικό ‘λόγο’ για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία (ΚΑΟ), ως ρηματική πρακτική, όπως αποτυπώνεται σε θεσμικά κείμενα πολιτικής, στην τελευταία φάση θεσμοθέτησής του στη Βουλή των Ελλήνων κατά την ψήφιση του Ν.4430/2016. Έτσι, διερευνώνται οι εσωτερικοί και εξωτερικοί παράγοντες/τελεστές που μετασχηματίζουν τον ελληνικό κοινοβουλευτικό/θεσμικό ‘λόγο’ για την ΚΑΟ στο Ν.4430/2016 και την καθιστούν διακύβευμα και κύριο στόχο για τις πολιτικές της περιφρούρησης των εθνικών συμφερόντων και την επίτευξη της κοινωνικής συνοχής και της ρύθμισης της «αγοράς» ως απασχόληση, την περίοδο της κρίσης.
Για τη διερεύνηση του υπό εξέταση θέματος επιλέχθηκε σα μεθοδολογία η «ανάλυση λόγου». Από την ανάλυση του ελληνικού κοινοβουλευτικού λόγου για την ΚΑΟ στο Ν.4430/2016 διαφαίνεται ότι οι τοποθετήσεις των κομμάτων επιχείρησαν να την εννοιολογήσουν με διαφορετικό περιεχόμενο, είτε στο πλαίσιο του νεοφιλελεύθερου λόγου, ως συμπλήρωμα του υπάρχοντος συστήματος, ως τρίτος τομέας, είτε στο πλαίσιο του ριζοσπαστικού μετασχηματιστικού λόγου.
Εν κατακλείδι, η προσθήκη του επίθετου “αλληλέγγυα”, στο νόμο του 2016, επιχειρεί να εννοιολογήσει με ριζοσπαστικό περιεχόμενο τον όρο “κοινωνική οικονομία”, με απώτερο στόχο την ανασυνάρθρωση του κοινωνικού με ένα διαφορετικό τρόπο από τον υφιστάμενο, προς την κατεύθυνση του ανθρώπου, ως αξία και όχι του κέρδους.
