Μια επισκόπηση των κοινών: προσδιορισμός, καλές πρακτικές και η εφαρμογή τους στην εκπαίδευση

Η εργασία προσεγγίζει την εκπαίδευση ως έναν άυλο κοινό, ενώ ανοίγει τη συζήτηση σχετικά με τη δυνατότητα διαχείρισής της ως κοινό πόρο από τις ίδιες τις κοινωνίες, χωρίς την παρέμβαση των αγορών και τη ρύθμιση από κρατικές οντότητες. Η τελευταία οικονομική κρίση, που έπληξε συθέμελα την οικονομία σε παγκόσμιο επίπεδο, έδειξε ότι ούτε το κράτος, αλλά ούτε και η αγορά είναι σε θέση να παρέχουν στους πολίτες βασικούς πόρους για την επιβίωσή τους, όπως τα τρόφιμα, το νερό, ο καθαρός αέρας, τα δάση, η γνώση, η κοινωνική μέριμνα, η εκπαίδευση κ.ά.

Ως εναλλακτική λύση, εμφανίζεται όλο και με μεγαλύτερη ένταση η αυτοδιαχείριση των πόρων, με σκοπό οι πολίτες να πάψουν να εξαρτώνται από τις αγορές, αλλά ακόμα και από το κράτος. Αντίθετα από όσα πρεσβεύει ο νεοφιλελεύθερoς καπιταλισμός, η λύση μπορεί να είναι η διαφορετική οργάνωση των κοινωνιών, όπου οι πολίτες αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο στη διαχείριση των πόρων. Αυτό φαίνεται και από τα παραδείγματα που παρουσιάζονται στην παρούσα εργασία, καθώς βαδίζουμε από την εννοιολογική εξοικείωση, στην ανάλυση διάφορων «κοινών» επιτυχιών. Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην εκπαίδευση καθώς παρουσιάζονται παραδείγματα που δείχνουν ότι η εκπαίδευση των κοινών δεν είναι μια ουτοπία.

Σημαντικό ρόλο για την απαιτούμενη παραπάνω κοινωνική αλλαγή διαδραματίζει ο χώρος της εκπαίδευσης, και κατ΄ επέκταση οι εκπαιδευτικοί, ώστε οι επόμενες γενιές να γνωρίσουν άμεσα τα οφέλη της αυτοδιαχείρισης και της αυτοοργάνωσης.