Η συμβολή των Ευρωπαϊκών Διαρθρωτικών και Επενδυτικών Ταμείων (ΕΔΕΤ) στην χρηματοδότηση δημόσιων πολιτικών για την ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας &΄ της κοινωνικής επιχειρηματικότητας: Η περίπτωση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ)
Η κοινωνική οικονομία και η κοινωνική επιχειρηματικότητα αποτελούν συστατικό πυλώνα του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου, για μια βιώσιμη κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη σε ευρωπαϊκό αλλά και εθνικό και περιφερειακό επίπεδο. Προς αυτό το σκοπό, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατευθύνει πόρους της πολιτικής συνοχής 2014-2020 (Διαρθρωτικά και Επενδυτικά Ταμεία) στην επίτευξη της στρατηγικής «Ευρώπη 2020» και ζήτησε από τις χώρες μέλη να σχεδιάσουν ειδικές παρεμβάσεις για την κοινωνική οικονομία, με συγκεκριμένο πλαίσιο διαχείρισης, προϋποθέσεις και στόχευση στο αποτέλεσμα.
Το διαφορετικό επίπεδο ευημερίας, η κοινωνική και πολιτιστική κατάσταση, η οργάνωση της δημόσιας διοίκησης κάθε χώρας καθώς και οι διαφορετικές εννοιολογικές προσεγγίσεις και το εύρος των δραστηριοτήτων των κοινωνικών επιχειρήσεων, επηρεάζουν την εφαρμογή οριζόντιων πολιτικών σε επίπεδο Ευρώπης. Οι πολιτικές για την κοινωνική οικονομία, υλοποιούνται σε μεγάλο βαθμό μέσω πόρων του ΕΚΤ, λόγω του ιδιαίτερου ρόλου και της αποστολής αυτού. Στις πολιτικές των χωρών, όπως αυτές αποτυπώνονται στα Σύμφωνα Εταιρικής Σχέσης, περιλαμβάνονται παρεμβάσεις για την ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς και την ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας μέσω του ΕΤΠΑ, όχι όμως στο εύρος που αναμενόταν. Ιδιαίτερα οι αναπτυγμένες χώρες περιορίζουν την συμβολή του ΕΤΠΑ σε χρηματοδότηση συμπληρωματικών δράσεων του ΕΚΤ και σε συνέργειες εδαφικής στρατηγικής σε τοπικό επίπεδο με το ΕΓΤΑΑ. Συχνότερα εντοπίζουμε παρεμβάσεις ΕΤΠΑ στις χώρες που χαρακτηρίζονται από έντονη περιφερειακότητα και αποκεντρωμένη διοίκηση καθώς και σε περιφέρειες που πλήττονται από φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό. Η διπλωματική εργασία μελετά τη συνεισφορά του ΕΤΠΑ στην κοινωνική οικονομία και την κοινωνική επιχειρηματικότητα και καταλήγει σε διαπιστώσεις και προτάσεις για τις χώρες.
Οι διοικήσεις θα μπορούσαν να επανασχεδιάσουν τις παρεμβάσεις τους και να εκπονήσουν πολιτικές με γνώμονα τα πραγματικά δεδομένα, ιδιαίτερα στοιχεία και δυναμικό κάθε περιοχής, λαμβάνοντας υπόψη την εκάστοτε κοινωνική κατάσταση και τις ιδιαιτερότητές της. Να κατευθύνουν πόρους προς την ενίσχυση των κοινωνικών επιχειρήσεων ειδικά σε τοπικό επίπεδο και με τη συμβολή των τοπικών κοινωνιών, ώστε οι κοινωνικές επιχειρήσεις να συμβάλλουν ουσιαστικά στην αντιμετώπιση των προκλήσεων που συνδέονται με τη φτώχια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Ενδεικτικά αναφέρονται ως πιθανές δράσεις, οι ακόλουθες: – ενθάρρυνση της σύνδεσης και συνεργασίας των κοινωνικών επιχειρήσεων με τις κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, στο πλαίσιο του δημόσιου αναπτυξιακού και γεωχωρικού σχεδιασμού, – ευρύτερη διάδοση της χρήσης των νέων τεχνολογιών ώστε να βελτιωθούν η δικτύωση, προβολή και η εξωστρέφεια των κοινωνικών επιχειρήσεων, – κατεύθυνση κοινωνικών επιχειρήσεων σε στοχευμένες δραστηριότητες – ενίσχυση λοιπών υποστηρικτικών δράσεων (δομές στήριξης, κλπ.) – συστηματική επικοινώνηση των χρηματοδοτικών δυνατοτήτων για κοινωνικές επιχειρήσεις από το κράτος και τον τραπεζικό τομέα, συστημικό και συνεταιριστικό. Λέξεις – Κλειδιά Κοινωνική οικονομία, κοινωνική επιχειρηματικότητα, ενδυνάμωση κοινωνικών επιχειρήσεων, δημόσιες πολιτικές, ΕΔΕΤ, ΕΤΠΑ.
