Περίληψη Η παρούσα Διπλωματική Εργασία διερευνά τις διαδικασίες εγκατάστασης των προσφύγων στο Δυτικό Πειραιά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920, εστιάζοντας στο ρόλο των τοπικών και ευρύτερων κοινωνικών, χωρικών και πολιτικών πλαισίων.
Επιπλέον, έχοντας ως σημείο εκκίνησης την άφιξη των Ελλήνων προσφύγων από τη Μικρά Ασία, η παρούσα εργασία εξετάζει τις διαδικασίες ενσωμάτωσής τους, εστιάζοντας σε θέματα στέγασης, εργασίας, πολιτισμού και πτυχών της κοινωνικής αναπαραγωγής των προσφυγικών κοινοτήτων κατά τις δεκαετίες που ακολούθησαν. Επιπροσθέτως, μέσω ενός ποιοτικού μεθοδολογικού πλαισίου, η διπλωματική αυτή εργασία, χρησιμοποιεί πρωτογενή και δευτερεύοντα δεδομένα για την εξερεύνηση της δυνατότητας αναβάθμισης του στεγαστικού αποθέματος στους οικισμούς των προσφύγων, λαμβανομένων υπόψη των σημερινών κοινωνικών προκλήσεων και αναγκών.
Για το σκοπό αυτό διατυπώνονται προτάσεις για την αναγέννηση των προσφυγικών οικισμών, επισημαίνοντας τις πτυχές της πολιτιστικής κληρονομιάς. Η διατριβή αυτή αποσκοπεί να υπογραμμίσει τις έντονες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες που χαρακτηρίζουν τον Δυτικό Πειραιά υποστηρίζοντας ότι η συμμετοχή κοινωνικών πρωτοβουλιών και πρωτοβουλιών οικονομικής αλληλεγγύης μαζί με τους φορείς της κοινωνίας των πολιτών στην εκμετάλλευση των προσφυγικών οικισμών θα μπορούσε να έχει θετικό αντίκτυπο στην ευρύτερη περιοχή.