Το Πελίτι έχει αποτελέσει από τη δεκαετία του 1990 μια μη κερδοσκοπική οργάνωση, η οποία έχει ως στόχο της την ελεύθερη διακίνηση σπόρων. Το παράδειγμά της μάλιστα, είναι δυνατόν να θεωρηθεί ως αντίθετο έναντι της σκέψης και φιλοσοφίας, η οποία χαρακτηρίζει τη σύγχρονη καπιταλιστική οικονομία της αγοράς.
Η ελεύθερη διακίνηση σπόρων άλλωστε, συνιστά μια διαδικασία με την οποία υφίσταται μια πρακτική εντελώς αντίθετη προς το πλαίσιο των διαδικασιών που χρησιμοποιούνται από τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες τροφίμων, πρακτικές δηλαδή με τις οποίες, προωθούνται στους αγρότες, έναντι υψηλού αντιτίμου γενετικά τροποποιημένοι σπόροι. Η χρήση των τελευταίων μάλιστα, μπορεί να συνδεθεί με κινδύνους για τη δημόσια υγεία, αλλά και με προβλήματα ως προς την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των καλλιεργειών.
Η παρούσα εργασία εστιάζει παράλληλα το ενδιαφέρον της στις θέσεις της Elinor Ostrom που παρουσίασε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο ιδεών σχετικά με τα κοινά, αλλά και στις θέσεις των αυτόνομων μαρξιστών που επίσης ασχολήθηκαν με το εν λόγω θέμα. Και η Ostrom και οι αυτόνομοι Μαρξιστές εστίασαν στην ύπαρξη ομάδων αυτόνομης διαχείρισης των κοινών. Εντούτοις όμως, η μεν Ostrom συνέχισε να συνδέει την λειτουργία αυτών των ομάδων με την επιδίωξη του ατομικού κέρδους. Αντίθετα για τους αυτόνομους μαρξιστές οποιαδήποτε επιδίωξη κέρδους τίθεται εκτός κουβέντας. Η λειτουργία του Πελίτι μάλιστα, είναι άρρηκτα συνυφασμένη με το πλαίσιο ιδεών των αυτόνομων μαρξιστών.