Διερευνώντας τη σχέση των αξιών του Κοινοτισμού με τις σύγχρονες δομές ΚΑΟ στην Ελλάδα. Κοινωνικοοικονομικές και πολιτισμικές διαστάσεις.

Η παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί να διερευνήσει τη σχέση του αξιακού συστήματος του Κοινοτισμού με τις σύγχρονες δομές της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας (ΚΑΟ) μέσα από μια αναζήτηση των κοινωνικοοικονομικών και πολιτισμικών διαστάσεων που αυτές λαμβάνουν. Η αναζωπύρωση στις μέρες μας συζητήσεων για συλλογικά εγχειρήματα και μορφές συλλογικής δράσης «γεννιέται» λόγω της ανάγκης να επιλυθούν καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων, τα οποία ο καπιταλιστικός τρόπος οργάνωσης δημιουργεί, αλλά παράλληλα αποτυγχάνει να επιλύσει ή να εξισορροπήσει.

Επιχειρώντας μια πραγματολογική κατανόηση των μορφών ενσωμάτωσης, των τρόπων ανθρώπινης συσχέτισης, της μορφής νοητικής κατασκευής της κοινότητας μέσω κοινωνιολογικής προσέγγισης, και της παράθεσης των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτισμικών διαστάσεων του Κοινοτισμού και της Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας –σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και στην Ελλάδα- φάνηκε ότι η υπόθεση αλληλεξάρτησης Κοινοτισμού και ΚΑΟ είναι δυνητικά ρεαλιστική υπό την προϋπόθεση ότι εμφορούνται από το ίδιο αξιακό σύστημα. Τα αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα της ΚΑΟ που δραστηριοποιούνται κυρίως στις γειτονιές και στις κοινότητες στοχεύουν στο να κοινωνικοποιήσουν και να εκδημοκρατίσουν την οικονομία παράγοντας προϊόντα και υπηρεσίες με μια νέα κοινωνική χρησιμότητα και ωφελιμότητα, σεβόμενα τους πεπερασμένους πόρους του πλανήτη. Επίσης, επιδιώκουν να μετασχηματίσουν και την κοινωνία καθώς ο τρόπος λειτουργίας τους αποτελεί μια εναλλακτική μετακαπιταλιστική πρόταση.

Από την άλλη ο Κοινοτισμός επιδιώκει ανάμεσα σε άλλα την επανατοπικοποίηση των μέσων παραγωγής μέσα από μια δικαιοκρατική και διανεμητική αλληλεγγύη λαμβάνοντας υπόψη τις τοπικές ανάγκες, το συμφέρον της κοινότητας και τα οικολογικά δεδομένα της περιοχής. Οι έννοιες Κοινοτισμός και ΚΑΟ υλοποιούνται ήδη στο σύγχρονο πολύπλοκο κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον, δημιουργώντας υποκείμενα και όχι αντικείμενα της οικονομίας, που πιστεύουν ότι αυτή δεν είναι εκτός ελέγχου τους, αλλά είναι μια πραγματική οικονομική προσπάθεια δημιουργίας ενός κόσμου ηθικής αλληλεξάρτησης και αλληλεγγύης. Μιας αλληλεγγύης που επιχειρεί να διασφαλίσει τη διασύνδεση της πολυμορφίας των υπαρχόντων κοινωνικών μορφωμάτων, αλλά και να καταστήσει σαφές στο άτομο-υποκείμενο ότι οφείλει πλέον να αναλάβει υπεύθυνα τη ζωή του αποδομώντας σταδιακά το καπιταλιστικό φαντασιακό του. Η εν εξελίξει διαδικασία δημιουργίας αυτού του υποκειμένου αποτελεί μια ηθική δυναμική ανάπτυξης που συνεπάγεται τη συνεχή επιλογή του επαναπροσδιορισμού του εαυτού του ως υποκειμένου μιας κοινοτικής οικονομίας.